W czerwcu tego roku Wim Wenders
przyjechał do Brukseli, aby wziąć udział w „Dyskursach o Europie” – publicznej debacie zorganizowanej przez instytucje UE. Niemiecki filmowiec, twórca znanych na całym świecie filmów, do których należy „Niebo nad Berlinem”, z radością poświęcił trochę czasu na to, by podzielić się z nami swoimi przemyśleniami na temat Europy.
Co oznacza dla Pana bycie Europejczykiem?
Jako dziecko z ulgą uświadomiłem sobie, że mogę być kimś innym niż Niemcem. Odkryłem, że ktoś taki jak ja, Niemiec doby powojennej, może się zdefiniować w inny sposób. Bycie Europejczykiem było wolne od tych wszystkich pułapek nacjonalizmu. A więc stałem się gorliwym Europejczykiem już w wieku 10 lat!
Bardzo podobał mi się pomysł wspólnej Europy, bo zdejmował ze mnie ciężar niechcianej przynależności do jednego narodu. Jestem Niemcem, wszystkie szkoły skończyłem w Niemczech, mój język niemiecki odpowiada nie tylko za kształt, ale i za treść moich myśli, ale jestem szczęśliwy, że mogę uważać siebie za Europejczyka.
Jakie było największe osiągnięcie UE w ciągu ostatnich 50 lat?
Myślę, że idea Europy – projekt, który zaczęto realizować 50 lat temu – miała większe następstwa, niż jakakolwiek inna idea polityczna w historii Europy.
Zawdzięczamy jej długi okres pokoju. Powstała nowa kultura oparta na dialogu. W tym zakresie w Europie dzieje się o wiele więcej, niż w jakiejkolwiek innej części świata.
W ciągu 50 lat urzeczywistniły się wszystkie pomysły, które pojawiły się, kiedy byłem jeszcze dzieckiem, jak na przykład wspólna waluta, zniesienie granic itp.
Europa musi zrobić teraz następny krok, żeby przejść na kolejny poziom, na którym będzie się mogła samookreślić.
Jaki jest Pana ulubiony film europejski?
Smak życia . Dla mojego pokolenia podróże były luksusem. Dzisiaj, w epoce tanich lotów, młodzi Europejczycy podróżują dużo częściej – odnoszę wrażenie, że każdy weekend spędzają w innym kraju. Film „Smak życia” doskonale oddaje tę sytuację i przygody, jakie mogą z niej wyniknąć. Tak właśnie wygląda chaos, jakim jest Europa. Nie ma nic bardziej inspirującego od chaosu, dlatego jestem filmowcem. Z tego chaosu trzeba wydobyć znaczenie, które go przeistoczy w coś, co ma sens, opowiada historię i wyraża emocje. Chaos to dla artysty najwspanialsze źródło natchnienia a Europa jest chaotyczna.
