Antonio Gamoneda
starannie dobiera słowa. Odpowiadając na pytania, waży je jakby pisał wiersze. Ten autor siedemnastu zbiorów poezji i kilku innych dzieł uważany jest za jeden z największych talentów współczesnej poezji hiszpańskojęzycznej. Laureat Europejskiej Nagrody w dziedzinie Literatury za rok 2006 niedawno otrzymał prestiżową Nagrodę Cervantesa za rok 2006.
Pytany o swoje odczucia w związku z tym wyróżnieniem, mówi, że odczuwa „…zadowolenie, ale – dodaje z uśmiechem – wiem, że moja poezja jest wciąż taka sama jak kiedyś, zanim dostałem nagrodę”.
Nagroda Cervantesa to najbardziej prestiżowe wyróżnienie w Hiszpanii, co roku przyznawane za całokształt dokonań twórcom hiszpańskojęzycznym. Ale twórczość Antonio Gamonedy znana jest nie tylko w hiszpańskojęzycznym świecie kultury, jego znaczenie dla europejskiej sceny literackiej potwierdza między innymi Europejska Nagroda w dziedzinie Literatury, którą otrzymał w zeszłym roku.
Poeta określa samego siebie mianem Europejczyka i mówi o europejskich korzeniach. Urodzony w 1931 roku Gamoneda miał okazję śledzić rozwój UE w ciągu minionego pięćdziesięciolecia. Wyjaśnia, że choć tego rodzaju ewolucja społeczna mogła w pewien sposób znaleźć odbicie w literaturze, to nawet jeżeli odnosi się to w jakimś stopniu do jego twórczości, nie jest to świadome. Wydaje mu się, że większy wpływ miały na niego zmiany, jakie nastąpiły w jego ojczyźnie po przystąpieniu do UE.
„Bolączką Hiszpanii były zawsze napięcia między ugrupowaniami nacjonalistycznymi. Od czasów przystąpienia do Unii Europejskiej sytuacja wydaje się mniej problematyczna. Dzięki UE w Hiszpanii wytworzyła się swoista jedność. Mam nadzieję, że w przyszłości Europa zjednoczy się jeszcze bardziej.”
Jaką rolę w rozwoju zjednoczonej Europy odgrywa poezja?
Poeta zastanawia się przez chwilę. „Poezja nie jest odbiciem obiektywnych realiów Europy. Ale budzi w ludziach nadzieję, a czasami może nawet sprawić, że ktoś się zmieni.”
Fragmenty Descripción de la mentira, 1977
De la verdad no ha quedado más que una fetidez de notarios,
una liendre lasciva, lágrimas, orinales
y la liturgia de la traición
¿Qué lugar es éste, qué lugar es éste?
